G A A N • M E T • D I E • B A N A A N

Shayn houdt van rollenspellen. "Tatutatu" voor je het weet komt ambulancebroeder Shayn aangescheurd. "Kom hier boef, ik ben de politie." Je knippert met je ogen en hij heeft je in de houtgreep en in de boeien geslagen met het eerste beste speelgoed dat voor nepboeien kan dienen. Zo ben ik al eens in de cel gedropt met een speelgoed slang om mijn polsen. Wat ik misdaan heb weet ik niet meer, er wordt iedere keer toch een nieuwe aanklacht verzonnen. Aan fantasie in ieder geval geen gebrek. Toen we met kerst een aantal cadeau opties aan het uitzoeken waren, was het ook niet zo heel gek dat er een dokterstas in het winkelmandje belandde. Met "echte" speelgoed rekwisieten kun je nog leuker spelen. In de kerstvakantie waren wij dan ook allemaal Shayn zijn patiënten. Bloeddruk werd zorgvuldig gemeten, pleister geplakt, temperatuur gemeten en spuitje gegeven om beter te worden. Als we 'rood' waren bestempeld door de thermometer lagen we even ziek op

Pap zat op de bank Almere city - Ajax te kijken. Ayven was op een feestje en ik hoorde vanaf boven dat Shayn en Dyordan hun eigen feestje op de bank hadden. Naast hun vader, welke duidelijk de controle over de wedstrijd kwijt was en deze twee spelers met rode kaarten tevergeefs naar hun catacombes probeerden te sturen om daar verder te spelen en druk te doen. Ik liep naar beneden en ging er ook maar gezellig bij zitten. Misschien gaan ze om mij druk doen en laten ze onze Ajacied even met rust. Begin wat te kletsen over het stadion en de auto's die we erachter voorbij zien rijden. Dat het dichtbij ons huis is en dat wij daar ook weleens rijden. Ik had de volledige aandacht van Dyordan. "Echt? Waardan?" Ik vervolg dat het 10 minuten rijden is en als hij het ziet het echt wel herkend.  "Zullen we er langs rijden?" Vraag ik. "Ja gaan we erheen?" We rijden over het parkeerterrrein en snuiven wat stadion gejoel op. "Ja ik hoor ze!" Als hij zijn raa

"Pap!" Gevolgd door een korte stilte. "Ikke wakker, isse niet meer donker." "Paaaaap." Ik sta aan, niet direct, duurde even, kort kreuntje van het gevoel te vroeg wakker gemaakt te zijn, kijk ik op mijn telefoon en zie dat het over achten is. Lekker toch nog anderhalf uur na de wekker van mijn man kunnen slapen. Ik kom uit bed, beetje houterig. "Paaaaaap, ies niet meer donker, ikke wakker." Schreeuwt de jongste weer vanuit zijn kamer. In mijn ondergoed slaap uit mijn ogen wrijvend en met een hoofdpijn die lijkt alsof het een goed feestje was vannacht, (waar was het feestje?) strompel ik naar de naastgelegen kamer. "Huh, mam" is de begroeting die ik van mijn zoon krijg en hij ploft uit een staande positie weer in zijn bedje. "Ook hallo Shayn. Ben je wakker? Is het licht buiten?" "Ja isse niet donker meer." "Wil je eruit, lieverd?" Vraag ik aan de peuter die inmiddels weer staat en het gordijn aan het

Zou het inmiddels moeten weten met onze kids, de interpretatie van je goedbedoelde woorden is afhankelijk van wat zij willen horen. Of andersom, het is gevaarlijk om ja te zeggen op een vraag die zij hebben verzonnen, want ook daarin kennen we verschillende uitleggen. Na Ayven zijn zwemles op zondag, gaan we altijd nog even naar de supermarkt om de eerste boodschappen voor de komende week te halen. Omdat ik al twee jaar lang naar zwemles ga, eerst met Dyordan en nu met Ayven, is dat wekelijkse boodschappen uitje altijd speciaal gemaakt. Ze mogen op zondag namelijk wat lekkers voor de lunch uitkiezen of iets voor na de lunch. Soort van beloning voor een hele week en dat ze heerlijk hebben gezwommen. Waar Dyordan standaard met kaaststengels thuis kwam voor de gehele familie, is Ayven meer een zoetekauw en kiest hij altijd de veels te kleffe sugar rush donuts. Maar hey, dit is iets wat we standaard doen, we gaan niet in discussie. Zondag mogen zij kiezen. En wat zij kiezen nemen we mee

Ken je de grap van de twee tortelduifjes die een nachtje naar hotel Zuiderduin in Egmond aan Zee gingen? Nou, die reden naar het verkeerde hotel... Mijn galante man had de spullen al in de auto gestopt en de navigatie ingesteld. Nog een dikke kus en wat knuffels voor de jongens en ik stap in op de bijrijdersstoel. Als een echte prinses laat ik mij netjes rijden. We zetten Felicia af bij het bowlingcentrum voor haar mentoruitje en off we go. We kletsen wat, grappen wat, verbazen ons over de mede weggebruikers en kijken elkaar verliefd aan als we elkaars handen vastpakken. O wat hebben we hier toch enorm naar uit gekeken. Even tijd voor onszelf. Even geen papa en mama in het gareel van de waan van de dag, maar ruim 24 uur samen met zijn tweeën. Als de navigatie ter hoogte van de A9 zegt dat er verderop 1 baan is afgesloten en dezelfde dame ons via afslag halfweg over de N weg langs de ikea in Haarlem begeleid, begint er niet meteen wat te dagen. Immers zal ze wel de snelste omlei

Bedankt McDonalds medewerker voor het uitbreiden van de vocabulaire van onze 6 jarige! Zo ik val maar meteen met de deur in huis, want een 'compliment' moet je eigenlijk gelijk in de pocket steken. Alhoewel, was het maar zo'n feest. Een tijdje geleden waren Dyo en ik in de McDonalds, en hadden binnen een bestelling geplaatst om met ons mee te nemen. Dyordan wilde graag naar binnen, en ik wilde graag meenemen, zo doen we dat, het beste van twee werelden en denken in oplossingen. Uiteraard netjes op de zuil aangegeven door de knop 'meenemen' in te klikken, zoals het hoort natuurlijk. Toen we enthousiast opstonden nadat we ons nummer op het scherm zagen, kwamen we erachter dat alles op dienbladen stond. Op zich niet erg, denken in oplossingen, pak wat zakken en pak de bestelling in. Op een vriendelijke constatering van ons dat we het graag mee wilden nemen, draaide de dame achter de counter zich om met een tjuri en riep naar haar collega, 'Hey kaolo, je moet

Wat niemand mij heeft verteld of wat ik onmogelijk op Google heb kunnen vaststellen, is de ontelbare dagen dat de kinderen ziek zijn per jaar. Omdat mijn inner controlfreak graag voorbereid is heb ik menig zin of trefwoord rondom baby en kinderen al ingevoerd vóórdat de verrekijker raak schoot. Zowel “kinderwens”, “voorbereiden kindertijd”, “wat moet je weten voordat je aan kinderen begint” en “krijg een baby”, gaven de inzichten niet die ik nu als moeder van drie snottebellen en hoest kanonnen wél heb gekregen. Bereid je voor op 80% van de tijd zijn ze ziek zwak of misselijk en 20% vraag je je af of ze wat mankeren. Heb sindskort maar een ziek dagboek gemaakt waarin ik de data op schrijf en het mankement van de 2016, 2018 en 2020 modellen, want het is niet aan te slepen. Helaas geen garantie, dus we moeten het doen met dr Google, de huisarts en de oma weet raad tips en trucs. Heb natuurlijk wel 3 mannen, dus weet niet hoe vaak ik ook die verdomde mannen griep ga turven. Werk 32 uur, e

Er is een bepaalde fanbase ontstaan voor mijn geschreven blogs. Dank jullie wel :P Dan hebben jullie vast de blog over de tandenfee gelezen en is mijn standvastige mening, om die ranzige stukjes calcium, fosfaat, glazuur dingetjes vóóral niet te bewaren, je waarschijnlijk ook niet ontgaan. Ook dat ik de knipperende oogjes, of eigenlijk de bazige Dyordan niet kon tegenspreken en de tandjes toch ging bewaren is wellicht ook geen verrassende uitkomst meer. Maar er is zojuist een doorbraak geweest. En dan doel ik niet alleen op de nieuwe grote mensentanden in het gebit van de oudste zoon. Er schijnt nog een manier te zijn om de tanden op te bergen of op magische wijze te laten verdwijnen zonder daar de prullenbak bij te betrekken. Waarvoor ik vandaag een gat in de lucht sprong en lachend het nieuws in mij opnam vond mijn huilende jongeman het helemaal geen goed alternatief. Sterker nog, hij was al huilend aan het bekokstoven hoe hij zijn tand kon redden en uiteindelijk alsnog in zijn b

Houden niet van rommel, beide niet. Dat geeft zo'n onrustig gevoel. Toch leven we in een huis waar overal wel wat staat en rondslingert en het maar moeilijk opgeruimd lijkt. Op een vrije dag doen we vaak een poging, verzinnen we weer een andere plek voor prullaria. Soms hebben we het meermaals in onze handen alvorens het de beste plek krijgt. De plek is dan zo goed, dat we vaak niet meer weten waar het nou naartoe verplaatst was. Echter lijken nieuwe spullen de net opgeruimde plek snel weer gevonden te hebben en deze opnieuw te claimen. Google maps heeft het vast op de must see page geplaatst, want het lijkt zowaar op een trekpleister. Een vol aanrecht, fruit, groente en aardappelmand, koffiemachine, grilijzer, pollepelbak, afwasborstel en dreft stalling, messenset, drankflessen, hakblok, babybottle droger, houten planken, plantjes en dan ook nog die verdomde lege flessen welke allang in de schuur in een overvolle krat gedeponeerd had moeten worden. Om het af te maken is het aa

E r wordt wel eens lacherig gedaan om mijn begrotingsspreadsheet of aanleg van voorraden producten. Zo voer ik onze verwachtte inkomsten en uitgaven vooraf trouw iedere maand in. En lach niet, de komende 30 maanden zijn al doorgeteld. Handig om zo altijd eenmalige jaarbedragen te kunnen noteren of rekening houden met clubjes op kinderopvang als de kinderen een bepaalde leeftijd hebben. Daarnaast check ik in de maand meermaals per week onze bankrekening om de, zo goed als mogelijk gemaakte, voorspellingen bij te sturen. Zo heb ik de financiële mee- of tegenvallers snel in de smiezen. En word ik vaak zelf met de neus op de feiten gedrukt dat mijn gat in de hand echt weer provisorisch gedicht moet worden. Ook als er een ander bedrag wordt afgeschreven dan begroot, ben ik er als de kippen bij. Financiële meevallertjes zet ik weg voor de wat krappere maanden of sparen we structureel weg, want dat we met onze huidige levensstijl niet altijd uitkomen met het dan gestorte salaris is een f

Dyordan stelt herhaaldelijk dezelfde, voor ons onbenullige, vragen, vlak voor het slapen gaan of in de ochtend, terwijl hij het antwoord allang weet. Wij reageren inmiddels met gekke antwoorden. Want op de zestiende keer de vraag "Mam hoe oud ben jij" is het antwoord 37 gewoon niet zo leuk meer. "Net zo oud als zolang geleden dat mijn moeder voor de eerste keer bevallen is." "10, als je de 3 en 7 bij elkaar optelt." Op de terugkerende vraag, "op wie ben jij verliefd" vond zijn vader het ook tijd om een gek antwoord te geven. Alhoewel, daar ga ik vanuit. Vanochtend stelde Dyordan wederom de vraag aan mij "op wie ben jij verliefd?" Waarop ik zonder aarzelen "je vader natuurlijk" zei. Waarop Dyordan zei, "maar papa niet, die is op de buurvrouw." 🙈

Zijn ouders houden van spelletjes op hun gameconsole spelen. Dit doen we in de avond, als de kinderen op bed gelegd zijn, want niet alles is zo onschuldig als fifa. Ik speel bijvoorbeeld graag een schietspelletje. Alhoewel we het zorgvuldig boven in eigen slaapkamer op hebben staan en de kinderen in bed zijn gedropt, krijgen ze er toch wat van mee, omdat ze geregeld nog even knuffels en kussen komen halen, water willen of een schone luier. Vandaag in de garage van de Albert Heijn doet Dyordan alsof hij in een COD team zit. Sprong uit de auto en vloog achter de eerste paal. Met zijn vingers in elkaar gevouwen en zijn wijsvingers naarvoren gepunt, was hij aan het richten op de deur. Niemand kwam en hij rende naar de volgende paal. Er kwam een auto de garage ingereden en ik zag het dansende schouwspel van een afstand, met zijn rug tegen de paal en zo schuifelend met het ritme van de auto ging hij mee in tegengestelde richting, zodat de inzittende van de auto hem niet zouden zien. Ik b